Νέα επεισόδια, αυτήν τη φορά, σε ολόκληρη την Ελλάδα. ΓΙΑΤΙ;;;

ΜΗΠΩΣ...
...τελικά τα παιδιά, για άλλη μια φορά, αντιδρούν στον κόσμο που πρόκειται να τους παραδώσουμε;;
...βλέπουν πού τα οδηγούμε και ποιές είναι οι συνθήκες τις οποίες ετοιμάσαμε γι’ αυτά και μας φτύνουν στα μούτρα, όπως μας αξίζει;;
...νοιώθουν εγκλωβισμένα στην πραγματικότητα την οποία δημιουργήσαμε εμείς για εκείνα και διαπιστώνουν τις δυσκολίες και την κοινωνική ασφυξία, που τα περιμένει, άσχετα απ’ τα «εφόδια» που προσπαθούν να αποκτήσουν;;
...βλέπουν ότι τους κλέψαμε τα όνειρα;;
...διαπιστώνουν ότι ο κόσμος που μας δάνεισαν, κακοποιήθηκε και βιάστηκε, εξ’ αιτίας της αλόγιστης και εγωϊστικής διαχείρισης, από εμάς τους μεγάλους και κατάλαβαν ότι τα προδώσαμε και εξακολουθούμε να τα προδίδουμε;;

Ή ΜΗΠΩΣ...

...έπεσαν θύματα μιας καλά στημένης και προγραμματισμένης «αντίδρασης» η οποία οργανώθηκε, σε κάποια σκοτεινά γραφεία, από επαγγελματίες του είδους;;
...εκμεταλεύτηκαν τον νεανικό ενθουσιασμό των παιδιών αυτών, για να δρομολογήσουν καταστάσεις οι οποίες, αποπροσανατιλίζουν τη σκέψη τους, δημιουργούν προβλήματα που χρήζουν επιτακτικής λύσης και οδηγούν τον κόσμο, που θα παραλάβουν, σε κατώτερα των σημερινών, επίπεδα;;
...προσπαθούν να δημιουργήσουν την επόμενη εγωκεντρική γενιά, πειθήνιων πολιτών, με μοναδικό σκοπό και στόχο, την αντιμετώπιση καθημερινών βιοποριστικών αναγκών και προβλημάτων, τα οποία αναστέλλουν την αφύπνισή τους και αποκλείουν την «πολυτέλεια» της σκέψης;;
...προσπαθούν να απαξιώσουν την έννοια της δημοκρατίας στα μυαλά τους, που τώρα αρχίζουν να αποσαφηνίζουν πολιτικές και κοινωνικές έννοιες, έτσι ώστε να είναι έτοιμα αν αποδεχθούν «άλλες» καταστάσεις, όρους και όρια, στη ζωή που ανοίγεται μπροστά τους;;
...προσπαθούν να δημιουργήσουν «αποστάσεις» μεταξύ των ίδιων και των γονιών τους, που σίγουρα προκύπτουν απ’ την αδυναμία των τελευταίων, να δώσουν πειστικές εξηγήσεις ή να απολογηθούν για τον δρόμο που τους έχουν ετοιμάσει;;

Τι θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος να σκεφθεί και να πει, για τα παιδιά που βρέθηκαν, βρίσκονται και (δυστυχώς) θα ξαναβρεθούν, απέναντι σε «σερίφηδες» οι οποίοι είναι προϊόντα της ίδιας μηχανής, που κατασκευάζει θύματα και θύτες, ανάλογα με τις περιστάσεις που βολεύουν τους σκοπούς των μισανθρώπινων κέντρων, τα οποία κυβερνούν τον πλανήτη;;
Κέντρα που οπλίζουν τα χέρια των ανθρώπων, με πέτρες απ’ τη μιά και πιστόλια απ’ την άλλη, μετατρέποντάς τα σε προεκτάσεις ύπαρξης ή μέσα αντίδρασης ή τιμωρίας, μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι ουσιαστικά, ανήκουν στο ίδιο «στρατόπεδο».
Υπάρχει τρόπος να γίνει αντιληπτό απ’ τον «Γουάϊατ Έρπ» της Αθήνας του Σαββάτου 6/12/2008, ότι σκοτώνοντας ένα παιδί, στην ουσία σκότωσε τον εαυτό του (άσχετα αν θα τιμωρηθεί παραδειγματικά ή όχι) και λάβωσε όλα τα παιδιά του πλανήτη, μαζί με τα δικά του;;

Υπάρχει τρόπος, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι οι «εχθροί» των δρόμων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της κάθε πόλης του κόσμου, να βλέπουν, ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, τον πραγματικό εχθρό τους, που είναι κοινός γι’ αυτούς και είναι αυτός που τους τοποθέτησε στη σκακιέρα της εικονικής πραγματικότητας, την οποία βιώνουν ως αληθινή, σαν αντιπάλους σ’ έναν αγώνα που καθορίζει, κατά βούλησιν, το αποτέλεσμα;;;