Ευχές, ευχές, ευχές...

Είναι έθιμο, κάθε φορά που τελειώνει ένας χρόνος και έρχεται ο επόμενος, να χαιρόμαστε (τυπικά και μηχανικά) να είναι καλλίτερος απ’ αυτόν που διανύσαμε, να φέρει «τύχη» και ευημερία σε όλους μας και ο καθένας μας, μέσα σ’ αυτόν το χρόνο, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Τα ΜΜΕ θυμούνται τους αναξιοπαθούντες, τους προβάλλουν, ΕΥΧΟΝΤΑΙ να μην υπήρχαν τέτοια «φαινόμενα» και να ζούσαμε όλοι καλά και με αξιοπρέπεια.

Διάφοροι πολιτικοί, καλλιτέχνες και γενικά άτομα προβεβλημένα και αρκούντως βολεμένα, μας γεμίζουν ευχές, απ’ το γυαλί (κυρίως), δείχνουν τη «λύπη» τους για τους συνανθρώπους μας, που για διάφορους λόγους, τους έχει ξεράσει το σύστημα.





Μερικοί μάλιστα, προχωρούν και σε κάποιες «φιλανθρωπικές» ενέργειες, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΑ και, όπως κάθε χρόνο, επιστρέφει ο καθένας στο κάστρο του «εγώ» του, ήσυχος και έτοιμος να ασχοληθεί με τις καταναλωτικές του «ανησυχίες», έτοιμος να ΜΗΝ κάνει τίποτε απολύτως, προκειμένου να μη χρειασθεί του χρόνου, να επαναλάβει τις ίδιες ευχές, να μη χρειασθεί να «θυμηθεί» άστεγους, άπορους κλπ. και να "ξανανοιώσει" την ίδια απεριόριστη λύπη και συμπόνοια, που "ένοιωσε" και... πέρσι και... πρόπερσι!!!

Το περίεργο είναι ότι ολόκληρη τη χρονιά (πλην πρωτοχρονιάς και πάσχα) οι άνθρωποι αυτοί, θεωρούνται ντροπή και τα μέσα πληροφόρησης, τους αποφεύγουν, ως αντιτουριστικούς.
Για κάποιο λόγο, δεν θέλουμε να τους ξέρουμε, παρά μόνο για δέκα-δεκαπέντε ημέρες το χρόνο...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι από εμένα λοιπόν και μακάρι οι καλοί θεοί να «βρέξουν» λύσεις, για τα προβλήματα που έχουμε δημιουργήσει στους εαυτούς μας, στον πλανήτη που μας φιλοξενεί, στους συνανθρώπους μας, με όποιον τρόπο μπορέσαμε...

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΑΝΘΡΩΠΕ...