Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ;;;

Η παγκόσμια κρίση έρχεται...

Οι δυσκολίες και τα προβλήματα για τους πολίτες, θα αυξηθούν...

Η αγορά ήδη οδεύει προς τον πάτο...

Η κυβέρνηση, ακόμη κι αν είχε τη βούληση, δεν έχει τη δυνατότητα...

Βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ανάμεσα στις συνέπειες της κρίσεις και τις αντιδράσεις του λαού...

Προσπαθεί με ταχυδακτυλουργικά τρυκ να κατευνάσει τα πνεύματα και να μειώσει τη λαϊκή αντίδραση, όσο γίνεται περισσότερο...

Προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι αυτό που... βλέπουμε αλήθεια, αλλά αυτό που μας περιγράφει...

Εμείς, ο λαός, έχουμε αρχίσει να κατανοούμε τις συνέπειες της παγίδας, που μας στήσανε πριν αρκετά χρόνια, δίνοντάς μας τη δυνατότητα υπερκαταναλωτισμού, ο οποίος άλλαξε τη ζωή μας, υποτίθεται προς το καλλίτερο, αφού αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε πράγματα που στην ουσία μας ήταν άχρηστα, αλλά τα βλέπαμε στις διαφημίσεις και στις βιτρίνες.

Μας διέφυγε ότι αυτά όλα τα αποκτούσαμε με δανεικά χρήματα και δεν προβλέψαμε ότι οι νέες συνήθειές μας θα μας δημιουργούσαν μια εξάρτηση, που τώρα, δύσκολα μπορούμε να την παλέψουμε.

Και τώρα που πρέπει να περάσουμε απ' το ταμείο... δυσκολευόμαστε...

Τίποτε απ' αυτά δεν είναι αφύσικο, αφού ο άνθρωπος τα θέλει όλα και καλά κάνει. Στις συνθήκες απόκτησής τους βρίσκεται η διαφορά...

Γι' όλ' αυτά και όχι μόνο, με παραξενεύει το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, αυτά που έχουν δυνατότητα αναρρίχησης στην εξουσία, την επιθυμούν διακαώς.

Και αναρωτιέμαι, με την προϋπόθεση ότι είναι έτσι η κατάσταση, γιατί κάποιος να θέλει να αναλάβει το τιμόνι ενός καραβιού που βουλιάζει;;;

Γιατί να μπορεί κάποιος να μας σώσει όσο είναι στην αντιπολίτευση και να αδυνατεί όταν γίνεται κυβέρνηση;;;

Κανονικά δεν θα έπρεπε η ανάληψη της εξουσίας, να είναι τιμωρία σε μια τέτοια διεθνή κατάσταση;;;

Δεν θα έπρεπε το κόμμα που θα πρωτεύσει στις εκλογές ΝΑ ΜΗΝ αναλάβει τη διακυβέρνηση, αφού αυτό αποτελεί μάταιη, ως προς το αποτέλεσμα, προσπάθεια;;;

Αφελείς απορίες, από αφελές, απλοϊκό μυαλό!!!