Πυρόπληκτοι του Αυγούστου 2007. Μια ιστορία πίκρας και τραγέλαφου. (συνέχεια)

Για να ξεκινήσει η χρηματοδότηση των ιδιοκτητών καμμένων σπιτιών, αποθηκών και στάβλων, λόγω του γεγονότος ότι τα περισσότερα σπίτια (σαν ιδιοκτησίες) ήταν παλαιά και δεν υπήρχαν «χαρτιά», βεβαίωνε η δημοτική αρχή την ιδιοκτησία, με δύο μάρτυρες και μ’ αυτήν τη βεβαίωση το Ταμείο Αποκατάστασης Πυροπλήκτων, προχωρούσε στον καθορισμό του δικαιούχου, στο όνομα του οποίου θα εξεδίδετο η επιταγή.

Μια αναφορά στα ποσά που, κατά τη γνώμη των εγκεφάλων της κυβέρνησης, αρκούσαν για να ανοικοδομηθεί ένα σπίτι σε χωριό, δείχνει την επαφή που είχαν οι «υπεύθυνοι» με την αγορά.

Το ποσόν που αφορά σε ανακατασκευή (όχι επισκευή) ενός πλήρως κατεστραμμένου σπιτιού, καθορίστηκε στα 750 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.

Αποφασίστηκε να δοθεί σε τρείς δόσεις με βάση την πρόοδο των εργασιών.

Επίσης η εγκύκλιος ανέφερε ότι θα ανοικοδομηθούν τα σπίτια στα τετραγωνικά που ήταν, με ανώτατο όριο τα 120 τ.μ. Δηλαδή καμμένο σπίτι έως 120 τ.μ. αντικαθίσταται ως είχε και τα μεγαλύτερα θα κτιστούν σ’ αυτό το όριο. Πιο σωστά, η αποζημίωση θα ανταποκρίνεται σ’ αυτό το όριο, αν κάποιος ιδιοκτήτης ήθελε να κτίσει μεγαλύτερο σπίτι.

Εκατόν είκοσι τετραγωνικά επί επτακόσια πενήντα ευρώ το ένα, μας κάνουν 90.000 ευρώ.

Η «πιάτσα» (μηχανικοί, εργολάβοι, οικοδόμοι) επέμενε απ’ την αρχή, ότι αυτό το ποσόν δεν φτάνει ούτε κατά διάνοιαν. Όλοι οι γνωρίζοντες έλεγαν ότι σίγουρα, όπως κι αν κτιστεί το σπίτι, χρειάζεται πάνω από 1200 ευρώ ανά τετραγωνικό.

Τίθεται ένα ερώτημα εδώ, το οποίο είναι βασικότατο και καθοριστικό σε σχέση με την αρωγή και τις αρχικές εξαγγελίες των κυβερνώντων, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες της μεγάλης πλειοψηφίας των πληγέντων αλλά και των αιτίων που καταστράφηκαν. Δεν θα έπρεπε τα αρμόδια υπουργεία να έχουν μεριμνήσει ώστε να ισχύουν ειδικές συνθήκες για την ανοικοδόμηση των συγκεκριμένων σπιτιών;;;

Δεν θα έπρεπε, με δεδομένο ότι τα χρήματα δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και κόστη, τουλάχιστον να απαλλαγούν αυτοί οι άνθρωποι από τα πρόσθετα έξοδα, όπως το κόστος της άδειας και τα ένσημα του Ι.Κ.Α. και να καλυφθούν αυτά από ξεχωριστό κονδύλιο, αφού μάλιστα, τα χρήματα που είχαν μαζευτεί από ολόκληρο τον πλανήτη, ακόμη και μετά απ’ αυτό, θα περίσσευαν;;;

Γιατί το ήδη ελλιπές ποσόν, θα έπρεπε να μειωθεί κι άλλο και μάλιστα αισθητά, από έξοδα όπως αυτά;;

Για παράδειγμα, η άδεια ενός σπιτιού 120 τ.μ. ξεκινάει από 10.000 ευρώ, αναλόγως με τον μηχανικό και το σχέδιο.

Τα ένσημα του Ι.Κ.Α. που απαιτούνται, είναι περίπου 200 προς 70 ευρώ έκαστον κατά μέσον όρο, όταν πρόκειται για σπίτι σε ομαλό, ίσιο έδαφος, χωρίς αντικειμενικές εδαφικές δυσκολίες.

Τα ορεινά χωριά, όπως το δικό μου, στην Αρκαδία, έχουν επί πλέον ιδιαιτερότητες, που κυρίως έχουν να κάνουν με τη μορφολογία του εδάφους και οι οποίες αναγκάζουν τον μηχανικό να τις καλύψει επισύροντας επιπτώσεις στο σχέδιο και στα παρελκόμενα αυτού, όπως τα ένσημα και το κόστος του.

Άλλο σχέδιο απαιτείται για σπίτι σε πεδινό έδαφος και άλλο για το ίδιο σπίτι, όταν η μια πλευρά του έχει ύψος τριώροφου και η άλλη είναι ισόγειο.

Αυτό σημαίνει μεγαλύτερο κόστος άδειας και πολύ περισσότερα ένσημα.

Εν ολίγοις, το σχέδιο σπιτιού 120 τ.μ. στο χωριό μου, απαιτεί 12.000 ευρώ αμοιβή μηχανικού και περίπου 320 ένσημα.

Αυτό, αυτομάτως μειώνει το συνολικό ποσό της «αρωγής» κατά 34.500 ευρώ, δηλαδή ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ.

Επομένως τα διαθέσιμα χρήματα που μένουν για την ανοικοδόμηση είναι 55.500 ευρώ.

ΡΩΤΗΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ κ. κ. Σουφλιά, Μολυβιάτη και συναρμόδιοι υπουργοί, ΤΙ ΣΠΙΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ……….

Τα σπίτια αγαπητοί κύριοι «υπεύθυνοι», ΔΕΝ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΝΟΝΤΑΙ, διότι ο κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να βάλει λεφτά που δεν διαθέτει, για να γίνει αυτό.

Και αν νομίζετε φίλοι αναγνώστες ότι αυτά είναι τα μόνα (αν και δεν είναι και λίγα) προβλήματα και δυσκολίες για εμάς που χάσαμε τα σπίτια μας και χαρήκαμε επειδή βρέθηκαν άνθρωποι που ευαισθητοποιήθηκαν, δίνοντας ό,τι μπορούσε ο καθένας για την ανακούφισή μας, απ’ όλον τον πλανήτη, κάνετε λάθος, διότι οι ευφυείς πολιτικοί μας και οι συν αυτοίς, έθεσαν και περιορισμούς πολυτελείας προκειμένου να διαθέσουν ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στον σκοπό τους.

Να υπενθυμίσω σ’ αυτό το σημείο ότι θέλω η ενημέρωση των αναγνωστών να είναι πλήρης για να γίνει κατανοητός ο λόγος που δεν υπάρχει η «κινητικότητα» που θα ήθελε ο κ. Μολυβιάτης και απορεί στα τηλεοπτικά παράθυρα, κατά καιρούς και για να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις, απ’ την μονομερή ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Επίσης να γίνουν αυτά τα άρθρα αφορμή (με την βοήθεια όποιου από εσάς τους bloggers το επιθυμεί) για να πιεστεί η πολιτεία και να βγάλει (έστω και τώρα) απ’ το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει τους ιδιοκτήτες των καμμένων, αφού δεν μπορούν να τελειώσουν τα σπίτια τους.

Πολλοί απ’ αυτούς μένουν σε κοντέινερς και θα μείνουν για πολύ ακόμη, απ’ ότι φαίνεται…

Θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί ότι αυτή η περίεργη οικονομία «με τα ξένα κόλλυβα», γίνεται για πολλούς λόγους, από τα να καλυφθούν μελλοντικές ανάγκες που τυχόν θα προκύψουν και να φανεί η «μαγκιά» της τότε κυβέρνησης, έως την φαινομενική μοιρασιά στους Ο.Τ.Α. (για δήθεν έργα) που σημαίνει μάδημα και ξεκοκάλισμα.


Οι δόσεις που ορίστηκαν είναι τρείς (30%, 35% και 35%) και κατ’ απόλυτους αριθμούς, για το σπίτι του παραδείγματος μου, που η επιχορήγηση είναι 90.000 ευρώ, αναλύονται σε:

1η δόση 27.000
2η δόση 31.500 και
3η δόση 31.500

Είναι τραγελαφικοί οι όροι και οι περιορισμοί που βάζει το ΥΠΕΧΩΔΕ και που θα τους αναπτύξω, αύριο στην επόμενη ανάρτηση.