www.banquedorient.org | Τράπεζα της Ανατολής | Περί τίνος πρόκειται;

Τα έγγραφα αυτά αρνείται να τα εμφανίσει η Εθνική Τράπεζα και πολλοί θεωρούν πως δεν τα διαθέτει, μια και αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι η εκκαθάριση δεν έχει λήξει ποτέ. Οι ενδείξεις, τα έγγραφα και οι μαρτυρίες που εμφανίζονται δυσκολεύουν συνεχώς τη θέση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία προσπαθεί να αποφύγει την εμπλοκή της με το θέμα αν και είναι πλέον σίγουρο ότι δεν θα αποφύγει τις δικαστικές αίθουσες.

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ “ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗΣ”

Από το 1930, ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις για τη συγχώνευση της Τράπεζας Ανατολής, μίας από τις 4 μεγαλύτερες τράπεζες της εποχής, με την Εθνική Τράπεζα, η οποία διατηρούσε ένα μεγάλο ποσοστό μετοχών της πρώτης από τον καιρό της ίδρυσης ακόμη. Κατά αντιστοιχία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συγχώνευση ήταν στο επίπεδο της επικείμενης συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Eurobank.

Λόγω της φύσης της Ελληνικής Οικονομίας το 1929, η παγκόσμια κρίση δεν είχε τα ίδια αποτελέσματα στη χώρα μας. Η αγροτική παραγωγή αυξήθηκε, όπως μειωμένες παρέμεναν και οι εισαγωγές. Η κρίση του 1930 που ακολούθησε ήταν αρχικά τεχνητή και προκλήθηκε από την Εθνική Τράπεζα, ως απάντηση στην ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος, με την οποία έχασε το εκδοτικό δικαίωμα και πλέον η έκδοση του εθνικού νομίσματος μεταφέρθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Η Εθνική Τράπεζα σταμάτησε όλα τα δάνεια, μάζεψε το χρήμα από την αγορά, φυγάδευσε τεράστια ποσά στο εξωτερικό σε συνάλλαγμα και ανταγωνιζόταν την Τράπεζα της Ελλάδος σε κάθε δραστηριότητα της. Αντίστοιχες κινήσεις είχαν κάνει οι μεγάλοι δανειστές στις Ηνωμένες Πολιτείες, και κατάφεραν να διαλύσουν την αμερικάνικη οικονομία και να εκβιάσουν τη δημιουργία Κεντρικής Τράπεζας.

Για να σταματήσει αυτός ο πόλεμος, η λύση που προτάθηκε ήταν να ενωθεί και πάλι η Τράπεζα της Ελλάδος με την Εθνική Τράπεζα και να γίνει η Εθνική Τράπεζα η κεντρική τράπεζα της χώρας. Η λύση αυτή προτάθηκε στην Κυβέρνηση Βενιζέλου από την Εθνική Τράπεζα, από ξένους αξιωματούχους και στη συνέχεια από την Κοινωνία των Εθνών.

Η τεχνητή κρίση ξέφυγε από κάθε έλεγχο όταν η Αγγλική Λίρα έφυγε από τον κανόνα του χρυσού, και η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να διατηρήσει τη δραχμή στον κανόνα του χρυσού. Ως αποτέλεσμα, οι απώλειες για την Τράπεζα της Ελλάδας ήταν τεράστιες καθημερινά, αφού αντιμετώπιζε κερδοσκοπικά κύματα τόσο από το εξωτερικό, όσο και από το εσωτερικό της χώρας.

Οι προσπάθειες αντιμετώπισης του προβλήματος από την κυβέρνηση Βενιζέλου περιελάμβαναν νόμους για την προστασία του εθνικού νομίσματος, την ισχυροποίηση της Τράπεζας της Ελλάδας και τον πλήρη διαχωρισμό της από την Εθνική Τράπεζα (δεν κράτησε και πολύ), αλλά και νόμους για την απαγόρευση εξαγωγής συναλλάγματος. Δυστυχώς δεν είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα και η χώρα οδηγήθηκε σε χρεοκοπία.

Η Εθνική Τράπεζα μετά τη δημιουργία της Τράπεζας της Ελλάδος, προσπάθησε να μονοπωλήσει τον τραπεζικό τομέα στη χώρα. Στα πλαίσια της γιγάντωσης της προσπάθησε να απορροφήσει αρκετές τράπεζες και βρισκόταν σε συνομιλίες με τη φιλικά προσκείμενη Τράπεζα της Ανατολής, η οποία εκτός των άλλων πρόσφερε και μια διέξοδο συναλλάγματος προς το εξωτερικό.

Πρέπει όμως να καταλάβουν κάποιοι ότι αρκετοί συνάνθρωποι μας έχουν μετοχές της Τράπεζας Ανατολής , και αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την ομάδα των “ομολόγων”.

 Πηγή: http://banquedorient.org/web/?page_id=55