Πυρόπληκτοι του Αυγούστου 2007. Μια ιστορία πίκρας και τραγέλαφου. (συνέχεια και τέλος)

Το τελευταίο μέρος της αναφοράς στις περιπέτειες των πυροπλήκτων ευελπιστώ να κάνει κάποιους φίλους bloggers να αναδείξουν, απ’ τις ιστοσελίδες τους, το θέμα, έτσι ώστε να τύχει προσοχής απ’ τους πολιτειακούς παράγοντες και πολιτικούς, οι οποίοι έθεσαν τους όρους και τους περιορισμούς καθώς και το ύψος της χορήγησης της αρωγής, στους δικαιούχους.

Αφού καθορίστηκε ο δικαιούχος, όπως περιγράφω σε προηγούμενη ανάρτηση, έφθασε η ώρα της απόδοσης της πρώτης δόσης του 30% της συνολικής αρωγής (στο παράδειγμά μου 27.000 ευρώ) ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ να έχει γκρεμιστεί το καμμένο σπίτι και να έχει διαμορφωθεί ο χώρος κατάλληλα (ισοπέδωση) για να αρχίσουν οι εργασίες ανοικοδόμησης και ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΑ ΜΠΕΤΑ.

Αυτό βέβαια, προϋπέθετε έξοδα τα οποία ήταν ανάλογα με τη μορφή του εδάφους και εγώ αναφέρομαι σε κακοτράχαλο έδαφος, που ήθελε πολύ σκάψιμο για να γίνει «πλατεία». Μια εργασία ύψους, 1.500 ευρώ τουλάχιστον.

Επίσης προϋπόθεση για την πρώτη δόση ήταν και η έκδοση της άδειας οικοδομής, απ΄ την πολεοδομία, κάτι που προϋπέθετε κάλυψη του κόστους της και αμοιβή του πολιτικού μηχανικού, που στην προκειμένη περίπτωση έφθανε το ύψος των 12.000 ευρώ.

Για να πέσουν τα μπετά, που είναι και ο εξωφρενικός, πέρα από κάθε λογική όρος, απαιτούνται πολύ περισσότερα χρήματα απ’ όσα είναι ολόκληρη η πρώτη δόση.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ για να σημειώσω ότι το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. θα κάλυπτε το 50% της αξίας έκδοσης της άδειας, κατόπιν υποβολής έκθεσης του πολ. μηχανικού προς το Τ.Α.Π. Το ποσό που αναλογεί στο 50% των 12.000 ευρώ για το υπουργείο είναι… 3.250 ευρώ!!!

Περίεργα πολιτικά μαθηματικά, πλην όμως πραγματικά, αφού, κατ’ απόλυτους αριθμούς, σ’ αυτό το ύψος καθορίστηκε η επιδότηση για τη συγκεκριμένη άδεια!!!

Όπως ήταν φυσικό, κανείς ή σχεδόν κανείς δεν ξεκινούσε τη διαδικασία, διότι, προφανώς, αν και οι εγκέφαλοι της πολιτείας ήταν σίγουροι για το αντίθετο, ήταν πολύ δύσκολο σ’ αυτούς τους ανθρώπους να διαθέσουν 13.500 ευρώ περίπου συν τα μπετά που το κόστος τους έχει να κάνει με συμφωνίες, άμεσα με τον κάθε εργολάβο, ακόμη και με την προοπτική να τα πάρουν πίσω σε κάποιο χρονικό διάστημα.

Για να βγεί απ’ το τέλμα ο κόσμος και μετά από απορία (!!!) των υπευθύνων, γιατί δεν υπάρχουν καταθέσεις δικαιολογητικών για εκταμίευση αυτής της περιβόητης πρώτης δόσης εκ μέρους των δικαιούχων, ενημέρωσαν ότι μπορούσε να εισπραχθεί το ποσόν των 10.000 ευρώ από κάθε δικαιούχο, για τα πρώτα έξοδα, ποσόν το οποίο θα αφαιρείτο απ’ την πρώτη δόση.

Αυτή η «κίνηση» έγινε αφορμή να αρχίσει και η διαμόρφωση του χώρου καθώς και να απευθυνθεί ο καθένας σε κάποιο πολ. μηχανικό προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία έκδοσης της άδειας. Παρ’ όλο που αυτό ήταν μια καθαρή ένδειξη για τους λόγους της «απροθυμίας» των δικαιούχων, οι «υπεύθυνοι» δεν το αντελήφθησαν διότι:

οι περιορισμοί και οι όροι για κάθε δόση, κινούνται στην ίδια «λογική» του «πρώτα φτιάχνεις και μετά παίρνεις», έτσι για να δοθεί η δεύτερη δόση, θα πρέπει, να έχουν τελειώσει τα τούβλα (να έχει κτιστεί το σπίτι δηλαδή) και με τη σειρά της η τρίτη δόση απαιτεί να έχει περατωθεί το σπίτι, απ’ έξω, που σημαίνει ΚΕΡΑΜΟΣΚΕΠΗ, ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ, ΠΟΡΤΕΣ, ΠΑΡΑΘΥΡΑ, ΣΟΒΑΝΤΙΣΜΑ ( που σημαίνει τελειωμένα υδραυλικά και ηλεκτρολογικά) ΚΑΙ ΒΑΨΙΜΟ!!!!!!!!!!

Δηλαδή μας λέει η πολιτεία, «τελειώστε το σπίτι με δικά σας χρήματα, που ΣΙΓΟΥΡΑ έχετε στην άκρη ή βρείτε τρόπο να καθυστερείτε τις οικονομικές υποχρεώσεις σας προς τους εργολάβους, μέχρι να εισπράξετε.

Και βέβαια, ο κάθε ιδιοκτήτης είναι υποχρεωμένος να λογαριάζει εκ των προτέρων μέχρι ποιο στάδιο της κατασκευής του σπιτιού του θα μπορέσει να πληρώσει με τα χρήματα που ΘΑ ΠΑΡΕΙ και εκεί να το σταματήσει ή να το συνεχίσει με δικά του έξοδα.

Ποιος επαγγελματίας έρχεται να δουλέψει με την προϋπόθεση ότι θα πληρωθεί όταν τελειώσουν οι εργασίες ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΕΙΩΝ, αφού μόνο τότε θα εισπράξει ο δικαιούχος και άρα θα μπορέσει να πληρώσει;;;

Πώς θα καλύψει ο κάθε εργολάβος τα τρέχοντα έξοδά του, ακόμη κι αν θέλει να διευκολύνει τον ιδιοκτήτη;;;

Ποιος είναι σε θέση κ.κ. αρμόδιοι, να διαθέσει τόσα χρήματα;;

Επειδή εσείς, με διάφορους τρόπους (που κατά καιρούς τους μαθαίνουμε), λύνετε το οικονομικό σας πρόβλημα, αναρριχώμενοι στους θώκους σας, νομίζετε ότι ο λαός ευημερεί εξ’ ίσου ή ότι έχει τις ίδιες δυνατότητες πλουτισμού και την ασυλία σας για να τις εκμεταλλευθεί;;

Κατεβείτε απ’ τα σύννεφα και ξανακοιτάξτε από κοντά την κατάσταση στην οποία έχετε φέρει τους πληγμένους απ’ την θεομηνία, πολίτες και πάψτε να θεωρείτε δεδομένο ότι ο καθένας μπορεί να ανταπεξέλθει στην δοκιμασία που τον υποβάλλετε τόσο άδικα, τη στιγμή που υπάρχουν χρήματα ( και μάλιστα από δωρεές και όχι φορολογουμένων), ικανά να καλύψουν τις υποσχέσεις που αφειδώς δίνατε στην προοπτική των εκλογών του 2007.

Τουλάχιστον σκεφθείτε ότι έρχονται και οι… επόμενες...

Δεν αποπερατώνονται τα σπίτια κύριοι γι’ αυτό διαθέστε κι άλλα χρήματα, απ’ αυτά που προορίζετε για ΔΗΘΕΝ έργα, μέσω των δήμων (που είναι ο δοκιμασμένος δρόμος εξαφάνισής τους) και για ΔΗΘΕΝ ανακούφιση συνανθρώπων μας, θυμάτων μελλοντικών καταστροφών.

Τέτοια «ανακούφιση» σαν κι αυτή που προσφέρετε σε εμάς, να τους λείπει…

Άλλωστε είναι χρήματα που δόθηκαν από πολλούς ευαισθητοποιημένους πολίτες ολόκληρου του κόσμου ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΣΚΟΠΟ και εσείς είστε απλοί διαχειριστές που έχετε υποχρέωση να τους δώσετε λόγο και αναφορά για την κατάληξη των χρημάτων τους…

Πυρόπληκτοι του Αυγούστου 2007. Μια ιστορία πίκρας και τραγέλαφου. (συνέχεια)

Για να ξεκινήσει η χρηματοδότηση των ιδιοκτητών καμμένων σπιτιών, αποθηκών και στάβλων, λόγω του γεγονότος ότι τα περισσότερα σπίτια (σαν ιδιοκτησίες) ήταν παλαιά και δεν υπήρχαν «χαρτιά», βεβαίωνε η δημοτική αρχή την ιδιοκτησία, με δύο μάρτυρες και μ’ αυτήν τη βεβαίωση το Ταμείο Αποκατάστασης Πυροπλήκτων, προχωρούσε στον καθορισμό του δικαιούχου, στο όνομα του οποίου θα εξεδίδετο η επιταγή.

Μια αναφορά στα ποσά που, κατά τη γνώμη των εγκεφάλων της κυβέρνησης, αρκούσαν για να ανοικοδομηθεί ένα σπίτι σε χωριό, δείχνει την επαφή που είχαν οι «υπεύθυνοι» με την αγορά.

Το ποσόν που αφορά σε ανακατασκευή (όχι επισκευή) ενός πλήρως κατεστραμμένου σπιτιού, καθορίστηκε στα 750 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.

Αποφασίστηκε να δοθεί σε τρείς δόσεις με βάση την πρόοδο των εργασιών.

Επίσης η εγκύκλιος ανέφερε ότι θα ανοικοδομηθούν τα σπίτια στα τετραγωνικά που ήταν, με ανώτατο όριο τα 120 τ.μ. Δηλαδή καμμένο σπίτι έως 120 τ.μ. αντικαθίσταται ως είχε και τα μεγαλύτερα θα κτιστούν σ’ αυτό το όριο. Πιο σωστά, η αποζημίωση θα ανταποκρίνεται σ’ αυτό το όριο, αν κάποιος ιδιοκτήτης ήθελε να κτίσει μεγαλύτερο σπίτι.

Εκατόν είκοσι τετραγωνικά επί επτακόσια πενήντα ευρώ το ένα, μας κάνουν 90.000 ευρώ.

Η «πιάτσα» (μηχανικοί, εργολάβοι, οικοδόμοι) επέμενε απ’ την αρχή, ότι αυτό το ποσόν δεν φτάνει ούτε κατά διάνοιαν. Όλοι οι γνωρίζοντες έλεγαν ότι σίγουρα, όπως κι αν κτιστεί το σπίτι, χρειάζεται πάνω από 1200 ευρώ ανά τετραγωνικό.

Τίθεται ένα ερώτημα εδώ, το οποίο είναι βασικότατο και καθοριστικό σε σχέση με την αρωγή και τις αρχικές εξαγγελίες των κυβερνώντων, σε συνδυασμό με τις ιδιαιτερότητες της μεγάλης πλειοψηφίας των πληγέντων αλλά και των αιτίων που καταστράφηκαν. Δεν θα έπρεπε τα αρμόδια υπουργεία να έχουν μεριμνήσει ώστε να ισχύουν ειδικές συνθήκες για την ανοικοδόμηση των συγκεκριμένων σπιτιών;;;

Δεν θα έπρεπε, με δεδομένο ότι τα χρήματα δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και κόστη, τουλάχιστον να απαλλαγούν αυτοί οι άνθρωποι από τα πρόσθετα έξοδα, όπως το κόστος της άδειας και τα ένσημα του Ι.Κ.Α. και να καλυφθούν αυτά από ξεχωριστό κονδύλιο, αφού μάλιστα, τα χρήματα που είχαν μαζευτεί από ολόκληρο τον πλανήτη, ακόμη και μετά απ’ αυτό, θα περίσσευαν;;;

Γιατί το ήδη ελλιπές ποσόν, θα έπρεπε να μειωθεί κι άλλο και μάλιστα αισθητά, από έξοδα όπως αυτά;;

Για παράδειγμα, η άδεια ενός σπιτιού 120 τ.μ. ξεκινάει από 10.000 ευρώ, αναλόγως με τον μηχανικό και το σχέδιο.

Τα ένσημα του Ι.Κ.Α. που απαιτούνται, είναι περίπου 200 προς 70 ευρώ έκαστον κατά μέσον όρο, όταν πρόκειται για σπίτι σε ομαλό, ίσιο έδαφος, χωρίς αντικειμενικές εδαφικές δυσκολίες.

Τα ορεινά χωριά, όπως το δικό μου, στην Αρκαδία, έχουν επί πλέον ιδιαιτερότητες, που κυρίως έχουν να κάνουν με τη μορφολογία του εδάφους και οι οποίες αναγκάζουν τον μηχανικό να τις καλύψει επισύροντας επιπτώσεις στο σχέδιο και στα παρελκόμενα αυτού, όπως τα ένσημα και το κόστος του.

Άλλο σχέδιο απαιτείται για σπίτι σε πεδινό έδαφος και άλλο για το ίδιο σπίτι, όταν η μια πλευρά του έχει ύψος τριώροφου και η άλλη είναι ισόγειο.

Αυτό σημαίνει μεγαλύτερο κόστος άδειας και πολύ περισσότερα ένσημα.

Εν ολίγοις, το σχέδιο σπιτιού 120 τ.μ. στο χωριό μου, απαιτεί 12.000 ευρώ αμοιβή μηχανικού και περίπου 320 ένσημα.

Αυτό, αυτομάτως μειώνει το συνολικό ποσό της «αρωγής» κατά 34.500 ευρώ, δηλαδή ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ.

Επομένως τα διαθέσιμα χρήματα που μένουν για την ανοικοδόμηση είναι 55.500 ευρώ.

ΡΩΤΗΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ κ. κ. Σουφλιά, Μολυβιάτη και συναρμόδιοι υπουργοί, ΤΙ ΣΠΙΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ……….

Τα σπίτια αγαπητοί κύριοι «υπεύθυνοι», ΔΕΝ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΝΟΝΤΑΙ, διότι ο κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να βάλει λεφτά που δεν διαθέτει, για να γίνει αυτό.

Και αν νομίζετε φίλοι αναγνώστες ότι αυτά είναι τα μόνα (αν και δεν είναι και λίγα) προβλήματα και δυσκολίες για εμάς που χάσαμε τα σπίτια μας και χαρήκαμε επειδή βρέθηκαν άνθρωποι που ευαισθητοποιήθηκαν, δίνοντας ό,τι μπορούσε ο καθένας για την ανακούφισή μας, απ’ όλον τον πλανήτη, κάνετε λάθος, διότι οι ευφυείς πολιτικοί μας και οι συν αυτοίς, έθεσαν και περιορισμούς πολυτελείας προκειμένου να διαθέσουν ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στον σκοπό τους.

Να υπενθυμίσω σ’ αυτό το σημείο ότι θέλω η ενημέρωση των αναγνωστών να είναι πλήρης για να γίνει κατανοητός ο λόγος που δεν υπάρχει η «κινητικότητα» που θα ήθελε ο κ. Μολυβιάτης και απορεί στα τηλεοπτικά παράθυρα, κατά καιρούς και για να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις, απ’ την μονομερή ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Επίσης να γίνουν αυτά τα άρθρα αφορμή (με την βοήθεια όποιου από εσάς τους bloggers το επιθυμεί) για να πιεστεί η πολιτεία και να βγάλει (έστω και τώρα) απ’ το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει τους ιδιοκτήτες των καμμένων, αφού δεν μπορούν να τελειώσουν τα σπίτια τους.

Πολλοί απ’ αυτούς μένουν σε κοντέινερς και θα μείνουν για πολύ ακόμη, απ’ ότι φαίνεται…

Θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί ότι αυτή η περίεργη οικονομία «με τα ξένα κόλλυβα», γίνεται για πολλούς λόγους, από τα να καλυφθούν μελλοντικές ανάγκες που τυχόν θα προκύψουν και να φανεί η «μαγκιά» της τότε κυβέρνησης, έως την φαινομενική μοιρασιά στους Ο.Τ.Α. (για δήθεν έργα) που σημαίνει μάδημα και ξεκοκάλισμα.


Οι δόσεις που ορίστηκαν είναι τρείς (30%, 35% και 35%) και κατ’ απόλυτους αριθμούς, για το σπίτι του παραδείγματος μου, που η επιχορήγηση είναι 90.000 ευρώ, αναλύονται σε:

1η δόση 27.000
2η δόση 31.500 και
3η δόση 31.500

Είναι τραγελαφικοί οι όροι και οι περιορισμοί που βάζει το ΥΠΕΧΩΔΕ και που θα τους αναπτύξω, αύριο στην επόμενη ανάρτηση.

Πυρόπληκτοι του Αυγούστου 2007. Μια ιστορία πίκρας και τραγέλαφου.

Είμαι ένας απ’ τους αρκετούς ανθρώπους που έχασαν το πατρικό τους σπίτι, στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, στο χωριό τους, το καλοκαίρι του 2007, απ’ την καταστροφική πυρκαγιά η οποία έπληξε κυρίως την Πελοπόννησο. Τώρα που έχουμε μπει στη διαδικασία αποκατάστασης των πυροπλήκτων σπιτιών αναδεικνύονται, πρακτικά, προβλήματα τα οποία θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί απ’ τους «υπεύθυνους» … διαχειριστές των χρημάτων τα οποία μαζεύτηκαν από προσφορές ολόκληρου του πλανήτη, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ.

Αφού, οι «υπεύθυνοι» πέρασαν από πολλά στάδια και σκέψεις, για να βρούν τη φόρμα επισκευής ή ανοικοδόμησης (αναλόγως της ζημιάς που υπέστη το κάθε ακίνητο), «προσπάθησαν» να διευκολύνουν τους δικαιούχους, έτσι ώστε να μπουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στα σπίτια τους και να μειώσουν στο ελάχιστο το χρόνο παραμονή τους στα «κοντέινερς», στα οποία ζουν ακόμη και τώρα!!!

Οι εξαγγελίες περί ολικής αποκατάστασης, αντικατάστασης των περιουσιών, ανοικοδόμησης και πλήρους ικανοποίησης των πληγέντων, έδιναν και έπαιρναν, κάνοντας τους δικαιούχους να μακαρίζουν την «τύχη» που είχαν, μέσα στο κακό που τους βρήκε, η καταστροφή να λάβει χώρα λίγες ημέρες προ των εθνικών εκλογών του 2007.

Αυτό φάνηκε απ’ την πρώτη στιγμή, αφού χωρίς καμμία διαδικασία δόθηκαν 10.000 ευρώ για την καμμένη οικοσκευή, σε όποιον έχασε το σπίτι του, άσχετα αν ήταν μόνιμος κάτοικος της πληγείσης περιοχής και 3.000 ευρώ επιπλέον στους μόνιμους κατοίκους, για την αντιμετώπιση των πρώτων εξόδων, αφού μόλις που πρόλαβαν και έσωσαν τους εαυτούς τους (δυστυχώς όχι όλοι, αφού θρηνήσαμε θύματα), λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής (πυκνή βλάστηση και μεγάλα δέντρα) αλλά και των καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, τη συγκεκριμένη περίοδο (θυελλώδεις άνεμοι) καθώς βέβαια και η κατάσταση των σπιτιών (παλαιά πέτρινα, με ξύλινη οροφή και πατώματα), συνεπικουρούμενων αυτών, από την αδυναμία αντιμετώπισης της πύρινης λαίλαπας εκ μέρους της πολιτείας.

Οι υποσχέσεις για άμεση και ανώδυνη αποκατάσταση των ζημιών, απ’ τη μια και η προέλευση των χρημάτων απ’ την άλλη (δωρεές ιδιωτών και εταιριών απ’ ολόκληρο τον πλανήτη) μας έκαναν να σκεφτούμε ότι οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις της κυβέρνησης, αφού τα προς διάθεσιν χρήματα, δεν ήταν κονδύλια της Ε.Ε. των οποίων ο «δρόμος» είναι γνωστός καθώς και η κατάληξή τους.

Δεν θέλαμε να σκεφθούμε ότι υπήρχε σχέση με τις επικείμενες εκλογές (είμαστε ακόμη ρομαντικοί) ούτε ότι υπήρχε η πρόθεση, η κατάληξη τους να μη συνάδει με τον σκοπό που οι συνάνθρωποί μας τα διέθεσαν.

Η ενημέρωσή μας λοιπόν, ήταν ότι θα ξανακτιστούν ή θα επισκευαστούν τα σπίτια μας, αφού τα χρήματα ήταν υπέρ αρκετά για να πραγματοποιηθεί αυτό και η πολιτεία θα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να απλουστεύσει τις διαδικασίες και την γραφειοκρατία, όπως θα ήταν λογικό.

Να σημειώσω εδώ, ότι είναι λογικό να διαφοροποιηθούν οι συνθήκες και οι διαδικασίες των τυπικών ή να καλυφθούν πλήρως, επειδή την απόφαση ανοικοδόμησης, δεν την πήραν οι ιδιοκτήτες.

Δεν είναι το ίδιο, κατά τη γνώμη μου, να αποφασίσεις να κτίσεις ένα σπίτι ή να αντικαταστήσεις το παλαιό σου, με το να το δείς να καταστρέφεται για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής σου, όπως είναι η θεομηνία.

Εννοώ ότι θα περίμενε κανείς, οι τυπικές διαδικασίες να είναι λιγότερες, ελαφρύτερες και να μη βαραίνουν τον ιδιοκτήτη, παρά μόνο αν υπήρχε η αντίστοιχη μέριμνα και γι΄ αυτό, αφού τα χρήματα (το μόνιμο πρόβλημα ή πρόσχημα) υπάρχουν και φτάνουν.

Άλλωστε πλήρης και ανώδυνη αποκατάσταση των ζημιών σημαίνει και αυτό.

Θεωρώ ότι μας αφορά όλους, διότι τελικά επλήγη ολόκληρη η χώρα και όχι μόνο αυτοί που έχασαν συγκεκριμένα.

Γι΄ αυτόν το λόγο και αποφάσισα να μεταφέρω τις προσωπικές εμπειρίες μου, απ’ την διαδικασία ανοικοδόμησης του καμμένου σπιτιού στο χωριό μου, στην ορεινή Αρκαδία, με την ελπίδα ότι όλοι θα πιέσουμε, έστω και τώρα με σκοπό να διευκολυνθούν αυτοί οι άνθρωποι (και αυτοί που βρίσκονται στη μέση του «Γολγοθά» αλλά και αυτοί που δεν έχουν ακόμη, αρχίσει την ανακατασκευή).

Ποτέ δεν είναι αργά και θεωρώ ότι οι bloggers έχουν τη δύναμη να πιέσουν προς την κατεύθυνση της υλοποίησης των υποσχέσεων αλλά και την λείανση του εδάφους, έτσι ώστε να τελειώσει η αγωνία και η ταλαιπωρία των ανθρώπων που θέλουν και δικαιούνται να ξαναμπούν στα σπίτια τους που κάηκαν όχι μόνο απ’ την πυρκαγιά αλλά και απ’ την αδυναμία αντιμετώπισής της, απ’ την πολιτεία.

Ο κ. Μολυβιάτης, ως υπεύθυνος του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών, αρκετές φορές αναρωτιέται γιατί υπάρχει νωθρότητα στην κίνηση των δικαιούχων πολιτών, απορώντας με την καθυστέρηση που παρουσιάζει η απορρόφηση των κεφαλαίων του ταμείου του.

Μια καλή και άκρως ενδεικτική απάντηση είναι τα χωριά Αρτέμιδα και Μάκιστος, των οποίων η ανακατασκευή έχει τελειώσει ήδη και είναι έτοιμα, στην κυριολεξία με το κλειδί στο χέρι, να δεχθούν τους ιδιοκτήτες τους.

Σ’ αυτά τα χωριά, γιατί δεν υπήρξε νωθρότητα;

Οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να μπουν στο σπίτι τους, περισσότερο απ’ ότι οι υπόλοιποι;

Μήπως ο λόγος αποπεράτωσής τους είναι ότι το πρώτο χωριό το ανέλαβε η Κυπριακή δημοκρατία ενώ το δεύτερο, ο όμιλος Βαρδινογιάννη, οι οποίοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τις διαδικασίες και τους όρους που ισχύουν για τους υπόλοιπους, αφού ότι έκαναν το έκαναν με δικά τους χρήματα, ανεξάρτητα απ’ το ταμείο εκτάκτων αναγκών;;;

Στην επόμενη ανάρτηση θα καταγράψω τον καθορισμό του ύψους της χορήγησης, την πρακτική και την περιπέτεια των δικαιούχων, την εφαρμογή και φιλοσοφία του τρόπου και των περιορισμών καταβολής των δόσεων εκ μέρους του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ.