Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Δημοσιογράφοι - (παύλα) εκδότες...

Κυκλοφορούν έντυπα τα οποία εκδίδονται από εν ενεργεία δημοσιογράφους και επειδή δεν επικεντρώνομαι σε κάποιο ειδικά, δεν αναφέρω τίτλους.

Αναρωτιέμαι όμως αν, η ιδιότητα του εκδότη συνάδει με αυτήν του δημοσιογράφου-συντάκτη.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε τοπικά έντυπα, στα οποία ολόκληρη την ευθύνη (από σύνταξη έως διανομή) έχουν, συνήθως, ένας-δύο άνθρωποι με μεράκι και προσήλωση στην επικοινωνία, αλλά σε αυτά που είναι πιο ευρείας κυκλοφορίας.
Έντυπα, που απασχολούν προσωπικό σε διάφορους τομείς και πετυχαίνουν να πωλούν, μερικές χιλιάδες φύλλα.

Με δεδομένο ότι είναι επιχειρήσεις οι οποίες υπόκεινται στους νόμους τις αγοράς, με δεδομένο ότι τα συμφέροντα του επιχειρηματία είναι από διαφορετικά έως αντικρουόμενα, μ' αυτά των εργαζομένων (εκτός κι αν αυτό δεν ισχύει πλέον), τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο και με δεδομένο ότι αυτοί οι εκδότες, είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενοι σε κάποια "μέσα", προφανώς μεγαλύτερης εμβέλειας απ' το δικό τους, αναρωτιέμαι πώς καταφέρνουν, ηθικά και πρακτικά, να τα βγάζουν πέρα και με τους δύο ρόλους.

Δηλαδή, αυτόν του λειτουργού (δημοσιογράφου) και αυτόν του επιχειρηματία (εκδότη).

Πώς για παράδειγμα, διαχειρίζεται ένας δημοσιογράφος τα συναισθήματα που του δημιουργεί ο έλεγχος, η κριτική του εργοδότη του (όποτε υπάρχει) καθώς και η ανασφάλεια της θέσης του, όταν καλείται να τα εφαρμόσει στους δικούς του εργαζόμενους;;;

Παίζει ρόλο αυτό;
Επηρεάζει τις ενέργειές του και πώς;
Κι αν ναι, είναι προς το συμφέρον της επιχείρησής του;

Τι είναι γι' αυτόν συνειδησιακά πρωτεύον, η εργοδοτική του ιδιότητα ή αυτή του εργαζομένου;

Πιθανόν όλ' αυτά τα ερωτήματα να είναι άτοπα ή να έχουν ξεπεραστεί, αλλά εμένα μου έρχονται στο μυαλό και είπα να τα μοιραστώ και να τα συζητήσω μαζί σας...

4 σχόλια :

  1. "...αναρωτιέμαι πώς καταφέρνουν, ηθικά και πρακτικά, να τα βγάζουν πέρα και με τους δύο ρόλους."

    Φίλε γιάπετ καλημέρα κατ' αρχάς.

    Κατά την γνώμη μου, είναι πολύ εύκολο, γιατί μιλάμε για μεγαλοδημοσιογράφους, στην ουσία δεν έχουν δύο ρόλους, γιατί στη περίπτωση υπαλλήλου- εργοδότη,
    ο εργοδότης τους κρέμεται από αυτούς, δεν είναι σε πιο πάνω θέση.Αν θέλεις να συνεχίσω να είμαι στο κανάλι σου και να σου κάνω νούμερα τηλεθέασης δώσε τόσα, αλλιώς παίρνω την εκπομπή μου και πάω στο δίπλα κανάλι, έτσι δεν τους βλέπουμε σαν τους υπαλλήλους που φοβούνται να χάσουν την θέση τους, αλλά σε θέση ισχυρού απέναντι στον εργοδότη .Και στις δύο θέσεις που βρίσκονται έχουν το πάνω χέρι.Μ' αυτό τον τρόπο ισορροπούν το ασυμβίβαστο.Τώρα όσο για ηθική δεν νομίζω ότι υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα λύκαινα...

    Έχεις δίκαιο γι' αυτούς, είναι όμως λίγοι και δεν νομίζω ότι έχουν αυτοί ανώνυμες ιστοσελίδες.

    Δεν βλέπω το λόγο δηλαδή, αλλά δεν ξέρεις τι γίνεται βέβαια, έτσι θέλω να πιστεύω...

    Νομίζω ότι αυτοί που διατηρούν blogs σε ανωνυμία, είναι αυτό που λέμε μέσης εμβέλειας και έτσι δικαιολογείται αυτή η κίνηση.

    Οι λόγοι; έχουν αναφερθεί κάποιοι ήδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Ούτε και για συνείδηση στο σπίτι μεγαλο-εκδοτών και μεγαλο-δημοσιογράφων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Μιχάλη, αυτό είναι ένα θέμα, από μόνο του.

    Γιατί άνθρωποι που ξεκίνησαν με όραμα και διάθεση προσφοράς, στην πορεία αλλοιώνονται και προσηλώνονται στη μυρωδιά του χρήματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails